Un amigo me ha enviado un enlace que me gustaría compartir con vosotros.
A los amantes de las tortugas (como yo), supongo que les parecerá horrible lo que hacían antes con las tortugas. Todos los días allí metidas, alimentándose de lo mismo, algunas sin poder ver la luz del sol, sin nada donde descansar...¡pobrecillas!
Os pongo aquí el enlace original:
http://www.manuelgago.org/blog/index.php/2010/06/12/o-sapoconcho-como-animal-domestico-tradicional/
Y ahora aquí os pongo parte del texto (está escrito en gallego):
No 2007 publiquei unha historia que aludía a un misterioso uso tradicional do sapoconcho na parroquia do Xobre, na Pobra do Caramiñal. A xente collía sapoconchos por aí -o Maño sempre foi terra de tartarugas- e guindábaos ao fondo dos pozos, onde permanecían durante décadas limpando a auga de insectos. Esta cruenta simbiose, estrañísima, parecía que máis propia de Asia que de Europa, publiqueina para ver se alguén máis coñecía esta práctica noutros lugares. E dicía:
Tanta referencia ás tartarugas dos pozos en América Latina e ningunha -aparentemente- en Galicia, agás na memoria oral da parroquia do Xobre, resultoume un enigma curioso de vez. Pero se cadra sexa unha desas prácticas habituais no agro galego que non trascendeu aos libros.
Por desgraza, ninguén me deu outras referencias. E mesmo fora do blog houbo algún biólogo que pensou que me estaba largando unha trola, que xa sabedes que teño un espírito fantasioso, novelesco, demasiado aventureiro e tal. Pois ben, cal sería a miña sorpresa cando hoxe pola mañá, procurando información nunha das mellores obras da nosa Ilustración, Ensayo de una historia de los peces y otras producciones marinas de la costa, publicada polo gran José Cornide en 1787, atopeime a seguinte referencia:
